W tym roku Osiek obchodzi 700-lecie istnienia wsi. Obchody tego jubileuszu zainaugurowała w dniu 6 kwietnia 2017 r. uroczysta sesja Rady Gminy, po której nastąpiła gala jubileuszowa. Do życzeń i gratulacji dołączył w swoim przemówieniu senator Andrzej Pająk, a także poseł Zbigniew Biernat oraz przedstawiciele władz powiatowych i gminnych. Dzieje Osieka przedstawił bliżej dr Przemysław Stanko, pracownik naukowy Uniwersytetu Papieskiego im. Jana Pawła II w Krakowie. W części artystycznej sesji, która odbyła się w sali konferencyjnej ośrodka Molo w Osieku, wystąpił zespół Telemana z Bielska-Białej oraz solistka Agnieszka Bochenek-Osiecka.
Wystąpienie senatora Andrzeja Pająka
Ubiegły rok był szczególnym rokiem, który to uchwała Senatu RP z dnia 20 stycznia 2016 r. w swoim tytule określiła Annus Domini MMXVI – Rokiem Jubileuszowym 1050 – lecia Chrztu Polski. Tą uchwałą Senat RP złożył hołd „pierwszemu historycznemu władcy Polski Mieszkowi I, którego decyzja o przyjęciu chrztu w obrządku zachodnim w roku 966 miała fundamentalne znaczenie dla dziejów Narodu i Państwa”. To właśnie ten rok, „Rok 966 jest symbolicznym początkiem dziejów Narodu Polskiego, którego politycznym pragnieniem było zawsze posiadanie własnego i niezależnego państwa”.
Ks. prof. Waldemar Chrostowski dodaje: „to, co działo się przed rokiem 966 należy do prehistorii. Nie mieliśmy wtedy własnej państwowości. Wyłoniliśmy się z historii jako ludzie wierzący, wtedy gdy nasi przodkowie przyjęli wiarę w Jezusa Chrystusa”. Od tego początku toczą się nasze dzieje, kształtuje się naród polski, buduje się nasza polska tożsamość. Na pewnym etapie dziejów, w miejscu dla współczesnych mieszkańców Osieka szczególnym, pojawia się po raz pierwszy w annałach historii, w roku 1278 nazwa Ossech. W 1317 r. książę oświęcimski Władysław nadał przywilej na sołectwo w Osieku i od tego czasu dzieje Osieka przez 700 lat toczą się wewnątrz tego 1050 – letniego bytu, któremu na imię Polska.
Dzisiaj, w tym roku 700 – lecia Osieka, szanowni mieszkańcy tej miejscowości, Wy synowie i córy tej ziemi, którym los wyznaczył żyć poza jej granicami, a może nawet poza granicami kraju, myślami biegniecie w głąb jej historii i pragniecie się zapoznać z dziejami tych pokoleń, które tutaj żyły przed Wami, których Wy jesteście dziedzicami. Pytacie o swoje korzenie, chcecie w szczególny sposób doświadczyć tego gniazda, w którym był święty dom dzieciństwa. Chcecie na nowo odczuć to miejsce, ten czas, o którym Maria Konopnicka pisze: „gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga. Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła. W polskiej mnie mowie pacierza uczyła”.
W tym roku, w którym dobiega siódmy wiek historii Osieka chcecie z dumą pokazać tę lokalną ojczyznę, chcecie pokazać ten dorobek swój i tych pokoleń przed Wami, chcecie powiedzieć: byliśmy, jesteśmy i będziemy w tym miejscu, w tej części naszej Ojczyzny, Polski, w tej części, która nazywa się Osiek i jest dla Was ojczyzną lokalną. O niej powie Czesław Miłosz: „wrośnięta w przeszłość, nie duża, grzejąca serce, bliska jak własne ciało”.
Szanowni Osieczanie, Panie Wójcie
Pozwólcie, że na zakończenie pozwolę sobie w całości zadedykować Wam XIII sonet Adama Asnyka z cyklu „Nad głębiami”, który genialnie, w sposób właściwy poecie oddaje to, co działo się tutaj w czasie siedmiu wieków, jak i to, co będzie się działo dalej. Pokazuje jak pokolenie następne jest zależne od nas:
„A z naszych czynów i z naszej zasługi. Korzystać będą znów następcy nasi”,
ale również my istniejemy dzięki tym, co przed nami byli:
„Czerpiemy napój, co pragnienie gasi; Żywi nas zasób pracy plemion długiej”.
W tym sonecie odbija się Wasza szlachetna historia, Wasze szlachetne czyny i nadzieja, że Ci, co po Was przyjdą, poniosą to dziedzictwo dalej.
„Przeszłość nie wraca, jak żywe zjawisko,
W dawnej postaci, jednak nie umiera;
Odmienia tylko miejsce, czas, nazwisko
I świeże kształty dla siebie przybiera.
Zmarłych pokoleń idealna sfera
W żywej ludzkości wieczne ma siedlisko,
A grób proroka, mędrca, bohatera
Jasnych żywotów staje się kołyską.
Zawsze z tej samej życiodajnej strugi
Czerpiemy napój, co pragnienie gasi;
Żywi nas zasób pracy plemion długiej,
Ich miłość, sława, istnienie nam krasi;
A z naszych czynów i z naszej zasługi
Korzystać będą znów następcy nasi”.
Z całego serca życzę Wam i wyrażam to pragnienie, jako obecny Senator reprezentujący Was, aby każdemu, kto z tego skrawka polskiej ziemi, któremu na imię Osiek wyszedł, kto na niej się urodził i mieszka, kto do niej przybył, by ta ziemia nie skąpiła życiodajnych soków, dzięki którym każdy wie, gdzie są jego korzenie, jakie są jego dzieje, jakich wartości ma dzisiaj bronić i dokąd ma podążać.
Niech Osiek pięknie się rozwija, dumą i radością napełnia wszystkich, którzy dzisiaj tutaj mieszkają i tych, co stąd wyjechali. Niech Bóg błogosławi Osiek i wszystkich jego mieszkańców przez następne 700 lat.
